ಇದು ಕನಸೇ?!

 ಅರೆ ಎಚ್ಚರದ, ಅತ್ತ ನಿದ್ದೆಯೂ ಅಲ್ಲದ ಮಂಪರು. ಈ ಬಿರುಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಅವನೊಬ್ಬ ಅಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಪಾನೀಪೂರಿ ಮಾರುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.ಅವನಿಗೆ ಒತ್ತಾಗಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗನ ಶಾಪು. ನಾನು " ಡ್ರೈ ಪಾನೀಪೂರಿ ಇದೆಯೇ?" ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದೇ ಮಹಾಪರಾಧವಾಯಿತೋ ಎಂಬಂತೆ, " ಏನಣ್ಣಾ ಅದೆಲ್ಲ ಇಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಸಿಗತ್ತೆ?" ಅಂದ. "ಸರಿ ಹಂಗಾರೆ ಒಂದು ಪ್ಲೇಟ್ ನಾರ್ಮಲ್ ಪಾನೀಪೂರಿ ಕೊಡು" ಅಂದೆ. "ನಾರ್ಮಲ್, ನಾರ್ಮಲ್" ಅಂತ ಮಣ ಮಣಿಸುತ್ತಾ ಅವನು ಪೂರಿಗಳ ತಟ್ಟೆಗೆ ತುಂಬತೊಡಗಿದ. ಪಾನಿಗೆ ಉಪ್ಪು ಕಮ್ಮಿಯೋ ಅಂತ ನನ್ನೆದುರಿಗೇ ಟೇಸ್ಟ್ ನೋಡಿ, ಉಪ್ಪಿನ ಚೀಲದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಮುಳುಗಿಸಿದ. ನಾನ್ಯಾವುದೋ ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ತಲೆ ನೆಟ್ಟಗಿರುವ ಯಾವನಾದರೂ ತನ್ನ ಗಿರಾಕಿಯ ಎದುರೇ ಇಂತಹ ಮೂರ್ಖ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಾನಾ? ಆದರೂ ಆಸೆ ನಂಗೆ. ಇವನ ಪಕ್ಕದ ಶಾಪಿನವನಿಗೆ ಗಿರಾಕಿ ಇಲ್ಲದೆ ಅವನು ಸುಮ್ಮನೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೊದು ನೆನೆಸಿ ಬೇಜಾರಾಯ್ತು. ನಾನೇನು ಮಾಡ್ಲಿ? ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲಿಂದ ಪಾನೀಪೂರಿ ತಗೊಂಡು ತಿನ್ನೋದಷ್ಟೆ. ಇದೆಲ್ಲಾ ಒಳಗೆ ಟೊಳ್ಳಿನ ವ್ಯವಹಾರ ಅನಿಸಿತ್ತು. ಈಗಷ್ಟೆ ನನ್ನ ಚಾರ್ಜರ್ ಕಿತ್ತು ಒಳಗಡೆ ನೋಡಿದ್ದೆ. ಯು.ಎಸ್.ಬಿ. ಪೋರ್‍ಟ್ ಇರಬೇಕಾದ ಕಡೆ ಖಾಲಿ. ಇದ್ಯಾಕೋ ಸರಿ ಇಲ್ಲ. ಅಂತ ಅನಿಸುವಾಗಲೇ ,ಈ ಪಾನೀಪೂರಿಯೋನು ನಂಗೆ ವಿಷ ಹಾಕಿದ್ರೆ ಅಂತ ಗಾಢವಾಗಿ ಅನ್ನಿಸತೊಡಗಿತು. ಅಯ್ಯೋ ,ಇಲ್ಲಿವನಿಗೆ ಬರೋದೇ ನಾನೊಬ್ಬ ಗಿರಾಕಿ.ನನ್ನನ್ನೂ ಕಳಕೊಂಡ್ರೆ ಇವನ ಬದುಕಿನ ಅರ್ಥವೇ ಇಲ್ಲ್ದಾಗಿಬಿಡುತ್ತಲ್ಲಾ ಅಂತ ಸಮಧಾನಿಸಿಕೊಂಡೆ.
ಆದರೂ ಯಾರಿಗೆ ಯಾವಾಗ ಗಡಿ ಹಾರುವ ಹಂಬಲ ಬರುತ್ತೋ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು? ಇವನ ಕ್ಷಣದ ಹುಚ್ಚಿಗೆ ನಾನು ಇಲ್ಲವಾಗೋದು ನೆನೆಸಿ ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಗತೊಡಗಿತು. ಯಾರೋ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ 'ಕರ್ಮಣ್ಯೇ ವಾದಿಕಾರಸ್ತೇ...' ಅಂತ ಊದಿಹೋದಂತಾಗಿ, ನಾನು ಅವನು ಕೊಟ್ಟ ಪ್ಲೇಟಿನಿಂದ ನಿರ್ಯೋಚನೆಯಿಂದ ,ಚಪ್ಪರಿಸುತ್ತಾ ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಪಾನೀಪೂರಿ ತಿನ್ನತೊಡಗಿದೆ.