ನನಗೊಬ್ಬಳು ಪುಟ್ಟ ತಂಗಿಯಿದ್ದರೆ...

ನನಗೊಬ್ಬಳು ಪುಟ್ಟ ತಂಗಿಯಿದ್ದರೆ?
ಅವಳು ಇನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕ ಕೂಸುಮರಿಯಾಗಿದ್ದರೆ?
ಪುಟ ಪುಟನೆ ನಡೆವಾಗ ಕೂತು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ,
"ಅಣ್ಣಾ, ಅದೆಂತದ್ದು? ಅಣ್ಣಾ, ಇದೆಂತದ್ದು?" ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಧಾಳಿಯನ್ನು,
 ಖುಷಿಯಿಂದಲೇ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.
ನನ್ನ ಕಿರುಬೆರಳ, ತನ್ನ ಮುಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ,
ಬಿಟ್ಟರೆ ಎಲ್ಲಿ ಪ್ರಪಂಚವೇ ಮುಳುಗುತ್ತದೋ ಎಂಬಂತೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ
ಹಿಡಕೊಂಡು ನಡೆವಾಗ, ಆ ಧಾವಂತವೇ ಚಂದ,
ಕತೆ ಹೇಳೆಂದು ಪೀಡಿಸಿ, ಮುಗಿಸುವ ಮುನ್ನವೇ ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರುವ ಆ ಮುಗ್ಧ ಮುಖ;
"ಅಣ್ಣಾ, ನಾನು ನಿನ್ನಷ್ಟುದ್ದ ಎಂದು ಬೆಳೆದೇನು?" ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗಿನ ಆ ಮೋರೆ,
"ಅಮ್ಮಾ, ಅಣ್ಣ ಹೀಗಂದ, ಅಮ್ಮಾ, ಅಣ್ಣ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದ"
ಮಾತಿನ ಧಾರೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಗೇ ನೆನೆಯಬೇಕು;
ಜಗಳವಾಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಊದಿಸಿಕೊಂಡ ಕೋಪದ ಆ ಮುಖ ಹೇಗಿರುತ್ತಿತ್ತು?
ಅಮ್ಮ ಹೊಡೆದರೆ, ಕೈಯೊಳಗೆ ಮುಖ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಅಳುವಾಗ,
ನಡುವೆ ಎರಡು ಬೆರಳುಗಳ ನಡುವಿನ ಬಿರುಕಿನಿಂದ,
"ಅಣ್ಣ ಬಂದು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡ್ತಾನಾ?" ಎಂಬ ಕಾತರ,
ಹೊಸ ಪ್ರಪಂಚವೊಂದರತ್ತ ಕರೆದೊಯ್ಯುವುದು;
ಛೇ!!
ನನಗೊಬ್ಬಳು ಪುಟ್ಟ ತಂಗಿಯಿರಬೇಕಿತ್ತು!!
ಕನಸಿನಲ್ಲೂ, ಅವಳ ಗೆಜ್ಜೆಯ ನಾದ;
ಹೃದಯದೊಳಗೆಲ್ಲೋ ಅನುರುಣಿಸುತ್ತಾ ಇದೆ...