book review: 'a report on the lost soul'

ಒಬ್ಬ ಲೇಖಕ ಬರೆಯತೊಡಗುವಾಗ ಅವನ ಮುಂದೆ ಮೂಡುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಹಲವು. ಅದರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾದವು ಯಾಕಾಗಿ ಬರೆಯಬೇಕು? ಮತ್ತು ಯಾರಿಗಾಗಿ ಬರೆಯಬೇಕು? ಹೊಟ್ಟೆಪಾಡು ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಗೆ ಬರೆಯಹೊರಟವರ ಮಾತು ಬೇಡ.ಸೃಜನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಏನಾದರೂ ಬರೆವವರ ಮುಂದಿನ ಬಹುಮುಖ್ಯ ಸವಾಲುಗಳು ಇವು. ಇವೆಲ್ಲ ಗೊಂದಲಗಳಲ್ಲೇ 'ಅದು ಅವರು ಹೇಗೆ ಸ್ವೀಕರಿಸಬಹುದು? ಇದು ಅವರಿಗೆ ಹಿಡಿಸಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ" ಎಂಬಿತ್ಯಾದಿ ಹಿಂಜರಿಕೆಯಿಂದ ಬರೆದರೆ ಯಾರ ಮೆಚ್ಚಿಸಲೂ ಆಗದೆ, ನಮಗೆ ತೃಪ್ತಿಯೂ ಆಗದೆ ತೊಳಲಾಡುವುದೇ ಹೆಚ್ಚು.
ಈ ಮೇಲಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಈಗ ತಾನೇ ಓದಿದ ಗಿರೀಶ್ ರಾಮಚಂದ್ರರ ಚೊಚ್ಚಲ ಕಾದಂಬರಿ ' ಎ ರಿಪೋರ್ಟ್ ಆನ್ ಲೋಸ್ಟ್ ಸೋಲ್' ಓದುವಾಗ ಕಾಡಿತು. ಕಥಾ ನಾಯಕನ ಪ್ರಥಮ ಪುರುಷ ನಿರೂಪಣೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುವ ಕತೆ ರೈಲು ಪ್ರಯಾಣದ ಅನುಭವ (ನನಗೆ) ಕೊಟ್ಟಿತು. ಐ.ಟಿ. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿ ಉದ್ಯಮಿಯಾಗಿ ಹೆಸರು ಮಾಡಿ ತನ್ನದೇ ಕಂಪೆನಿಯ ಒಡೆಯನಾದ ನಾಯಕನಿಗೆ ಆ ಯಶಸ್ಸಿನ , ಒತ್ತಡವ ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಬದುಕನ್ನು ತೂಗಲಾರದೆ ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ. ಎಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಎಂದರೆ ತನ್ನ ಪತ್ನಿಯನ್ನು ಕೊಲ್ಲಬೇಕೆಂದು ಯೋಚಿಸುವ ಮಟ್ಟಿಗೆ. ಅವನ ಗೆಳೆಯನದ್ದೂ ಅದೇ ಕತೆ.ಕಾರಣ ಬೇರೆ. ಒಬ್ಬ ಯಶಸ್ವೀ ಉದ್ಯಮಿಯಾದರೂ ತನ್ನೊಳಗಿನ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಸೋತುಹೋದ ನಾಯಕ ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಹುಡುಕುವ ಯಾನದಂತೆ ಈ ಕಾದಂಬರಿ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಇಲ್ಲಿ ಅವನ ಬಾಲ್ಯದ, ಕಾಲೇಜಿನ ನೆನಪುಗಳಿವೆ. ಆಡಿದ ಆಟಗಳು,ಗೆಳೆಯರಿದ್ದಾರೆ. ಗೆಳತಿಯರ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ಸಾಕಷ್ಟಿದೆ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ನಡುವೆ ಅವನು ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ. ನಾನು ಆಶಯವ ಸರಿಯಾಗಿ ಗ್ರಹಿಸಿದ್ದೇ ಆದರೆ ಈ ಹುಡುಕುವ ಗೊಂದಲವೇ ಇದೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ಕಾರಣ.
ಕೊನೆಗವನು ಯಶಸ್ವಿಯಾದನೋ ಇಲ್ಲವೋ ಓದಿ ನೋಡಿ.
ಮೊದಲ ಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಕತೆ ಇರುವ ಪುಸ್ತಕ ಕೊಟ್ಟದ್ದಕ್ಕೆ ಲೇಖಕರಿಗೆ ಅಭಿನಂದನೆ.